غار کفتار

بین دو اثر تاریخی و باستانی، یعنی تخت درگاه قلی بیگ و طاق علی، غاری است که کرمانی ها به آن (کت کفتار) نیز می‌گویند. در گذشته معتقد بودند در انتهای این غار که دهانه‌ی آن در ارتفاع تقریبی 3-4متر از دامنه کوه، روبه مغرب قراردارد، آبی جریان داشته که به زاینده رود – دراصفهان می‌پیوسته و برای اثبات ادعای خود، داستان چوپانی را نقل می‌کردند که در دوران حکومت شاه عباس، مقداری پول را به سکه‌ی طلا تبدیل کرده و آنها را در چوب دستی خود جای داده روزی یکی از گوسفندان او به داخل این غار می‌رود و چون این غارو چون به گله بر می‌گردد مشاهده می‌کند که شکم او پر است. چوپان به این گمان که داخل غر آب و علفی هست، به حکم حس کنجکاوی وارد آن می‌شود و چون آثار آب را می بیند، چوب دستی خود را برای پی بردن به مسیر جریان آب می‌زند، ولی سرعت جریان آب، چوب دستی را از دست او می‌رباید و می برد ، چوپان که از این امر ، نگران و پریشان شده بود، حرفه چوپانی را ترک گفته ،دل به سفر می‌بندد و از شهری به شهر دیگر می‌رود تا اینکه پس از مدتی به اصفهان می‌رسد. روزی ضمن گشت و گذار، بر لب زاینده رود، نشسته بود شگفت زده، چوب دستی خود را روی آب می‌نگرد و آن را برمی‌گیرد. از افسانه که بگذریم بنا به اظهارات کسانیکه وارد این غار شده اند، در قسمت انتهایی، بوی رطوبت به مشام می‌رسد .اما هیچ اثری از آب به چشم نمی‌خورد و به گفته‌ی بعضی، در بخشی از غار آثاری از معدن گچ سفید دیده شد. خارج از غار هم اصطبل مخروبه ای وجود داشته که آثار آخوره‌های حیوانات در بعضی از جاهای آن هنوز باقی است اما تاریخ بنای آن بکلی نامعلوم است. در حال حاضر این غار توسط شهرداری کرمان ، تبدیل به آبشاری مصنوعی شده و محل تفریح و گردش اهالی می باشد.