آرامگاه مشتاقیه

مشتاق عليشاه نامش ميرزا محمد تربتي و به مشتاق عليشاه ملقب بود. او از چهره هاي سرشناس عرفان و شعر ادب و هنر به شمار مي رود . مشتاق سيم چهارمی را به سه تار افزود. و سيم چهارم سه تار از يادگارهاي اوست. مشتاق در سال ۱۲۰۶‬هجری قمری به جرم آن‌که قرآن را با نوای سه‌تار مى‌خواند، سنگسار شد و نعش او را در کنار مقبره ميرزا حسين خان دفن كردند كه اینک این مزار در ميدان مشتاقيه کرمان، معروف به گنبد مشتاقیه زيارتگاه اهل عرفان است. اگر چه اين مكان در ابتدا مزار« ميرزا حسين خان» جد اعلاي سادات معروف به ميرحسيني بوده است اما شهرت آن بيشتر به خاطر دفن مشتاق عليشاه از صوفيان نامي قرن سيزدهم هجري قمري است . اين مقبره در شرق مسجد جامع كرمان واقع شده است كه سه گنبد آن بر فراز قبر مشتاق عليشاه ، شيخ اسماعيل و كوثر عليشاه بنا شده اند . دوگنبد اين بنا داراي كاشي كاري و يكي از گنبدها نيز آجري است كه از همان زمان قاجاريه كه آن را ساختند به همين شكل بوده است . مقبره مشتاق عليشاه در قسمت شمالي بنا واقع شده است كه تزئينات داخلي آن بسيار جالب توجه است و رو به حياطي ساخته شده كه حوض زيبا و درختان پرشمار آن گويي براي آرامش آنها كه در اين مكان دفن شده اند در برابر آن همه هياهوي پر سر و صدا ترين منطقه شهر كرمان به يادگار مانده اند. مشتاق در مرحله اي از زندگي عاشق مي شود و به دنبال عشق خود به شيراز مي رود اما آنجا با معصوم علي شاه دكني از نوادگان شاه نعمت اله ولي آشنا مي شود كه پس از مدتي او لقب مشتاق علي شاه را دريافت مي كند و بدين ترتيب مسير زندگي او دگرگون مي گردد . پس از مدتي وي از سوي معصوم علي شاه براي ترويج طريقت عازم كرمان مي شود و با گذشت زمان صاحب مريدان فراواني مي شود . دكتر ابراهيم باستاني پاريزي در كتاب «آسياب هفت سنگ» خود مي نويسد :«يك غلط مشهور وجود دارد و آن اين است كه تصوف موجب گمراهي و سوق خواننده به ترك دنيا و اعراض از جهان مادي و توجه به كاهلي و سست گيري خواهد شد. او در مورد مشتاق مي نويسد :«مخالفان وي در شهر كه بازار مشتاق علي شاه را گرم ديدند در فكر نابودي او افتادند و نقطه ضعفي كه از او در دست داشتند نواختن ساز بود. روايت است كه ظهر 21 رمضان 1206 هجري قمري، مشتاق عليشاه وارد مسجد جامع كــرمان مي شود تا فريضه ي خود را به جا آورد. پسر ملا عبداله ، يكي از روحانيان شهر به دروغ در ميان جمعيت فرياد برمي آورد كه ملا حكم سنگسار مشتاق را صادر كرده و مردم به سوي او حمله ور مي شوند و او را به بيرون از مسجد برده و در محلي به نام «تل خر فروشان» به همــــــراه مريدش درويش جعفر سنگسار مي كنند. » و بدين ترتيب زندگي او به پايان مي رسد. مي گويند كه مشتاق عليشاه قرآن را با نواي سه تار مي خوانده است و جلال آل احمد در سفرنامه اش پس از حضور در مقبره مشتاقيه نوشته است : اگر سيم چهارم سه تار را سيم "مشتاق" مي گويند به ابتكار اين باباست كه اينجا خفته.