امامزاده - احمد باباحیدر

مشهور به ((سيد مير احمد ))، بقعه اين امامزاده در يك كيلو متري شمال شهر بابا حيدر ، در بالاي تپه اي مرتفع با چشم انداز زيبا واقع شده است.
بناي قبلي كه از خشت وگل بود در سا ل1364 تخريب شد وبجاي آن بناي كنوني توسط باني ارجمند آقاي بابا حيدريي ساخته شد. اصل بنا مربوط به دوره اتابكان لر بوده ودر سلهاي متما دي مورد مرمت وبازسازي قرار گرفته بود. بناي فعلي چند پلكان از كف صحن با لاتر قرار دارد وبه صورت مربع وبه ابعاد 15×15 متر است . مدخل آن در جانب جنو ب قرار دارد ودري نيز در قسمت شرق تعبيه شده وچندين پنجره نيز در جهات ديگر طراحي شده است.

مرقد امامزاده در اتاقي به ابعاد 4×5متر قرار گرفته وضريح عالي از نقره و آب طلا از آن محا فظت مي كند .كه توسط بهنام كبيري در سا ل 1380ه.ش ساخته شده است .بر فراز بقغه ،گنبدي عرقچيني به قطر 4و ارتفاع 2متر قرار دارد و اخيرا بر روي آ ن گنبد كلاه خودي بلندي به ارتفاع بيش از 5 متر با ورق مسي يا برنزي نصب شده است .بقعه در روزهاي تعطيل به جهت موقعيت ممتاز خود ، پذيراي زايزان زيادي است. درسال 1367 نقاشي و كچ بري ها و آئينه كاري هاي زير گنبد آغاز شد تا كنون طرح توسعه امامزاده در دستور كار قرار دارد .از جمله امكانات ايجاد شده ، نما سازي صحن با سنگ هاي مارون ،احداث سرويس هاي بهداشتي و كاشت در ختا ن را مي توان نام برد.

اهالي به اين امامزاده اعتقاد خاصي دارند واو رابا نسب مير احمد بن عبدالله (شاه قطب الدين )ابن امام موسي كاظم (ع) مي دانند وبر اين باورند كه اتابك اعظم دختر خود را به عقد اين امامزاده در آورده است . اين مطلب در تذ كره اي كه توسط حاج حيدر خسروي فارساني جمع آوري شده،؛در كتاب كشف الاسرار ذكر گرديده ويقينآ از مجعولات تاريخي و داستا ن آن بي پايه و اساس است .به دليل آنكه نخستين با ر نام وي را سيد ابو الحسن عمري نسابه ذكر نموده و براي او تداوم نسل قايل نشده و ظاهرا وي در مدينه وفات يافته وهيچ گزارشي از مهاجرت او به ايران ثبت نشده است.

از طرفي احمد بن عبد الله بن موسي (ع) متعلق به قرن سوم هجري است در حالي كه اتابكان لر در قرن ششم وهفتم هجري مي زيسسته اند وبيش از 4 قرن با سيد احمد فاصله زماني داشته اند ،پس چگونه اعظم حاكم چهار محا ل ، دختر خود را به عقد وي رسانده است .

سيد ابوسعيده موسوي از همين تبار نامه سيد ولي كما ل الدين بن محمد بن احمد بن عبدالله بن شمش الدين بن احمد بن تاج الدين بن شرف الدين بن صدر الدين بن عالي بن صدر الدين بن نظام الدين بن محمود بن جمال الدين بن محمود بن صدر الدين بن مظفر الدين بن احمد بن عبدالله بن امام موسي (ع) را ساكن چهار محا ل و بختيا ري ذكر نموده كه ظا هرآ از شوشتر به چهار محا ل مها جرت نموده ودر عصر واليا ن لر و اتا بكا ن بوده است. سادات گوشه به او نسب مي رسانند .

به اعتقاد ما، شخصيت مدفون در اين بقعه سيد احمد بن محمد بن احمد البروجردي بن ابي القاسم جعفر بن حسين بن علي القتيل بن حسن المكفوف بن حسن الافطس بن علي الاصغر بن امام علي بن الحسين السجاد (ع) است . جد بزرگوار او سيد احمد بروجردي ، از بزرگان سادات جبل به شمار مي آمد كه به جهت سكونت در بروجرد به احمد بروجردي خوانده شد .در انتها ي قرن چهارم هجري فرزندان احمد بروجردي در شهرهاي جبل من جمله بروجن ونواحي آن پراكنده شدند كه يكي از آنان محمد بن احمد ،مكني به ابو طالب است كه ابتدا به دينور مهاجرت نمود وسپس به همراه فرزندش احمد به بروجن آمد ودر اين شهر رحل اقامت افكند.

احمدبن محمد بن احمد بروجردي ،در بروجن صاحب فرزندي بنام حسن شد كه سيدي جليل القدر وعظيم الشان بود،او يك فرزند به نام ابوطالب داشت كه در برخي از منابع به عنوان سيد ابوطا لب ياد شده است .سيد احمد،سيدي بزرگوار وباحشمت بود. اوبه جهت رياست معنوي بر منطقه جبل به ويژه بروجن ونواحي آن به سيد مير احمد مشهور گشت وصاحب چند فرزند بود كه متاسفانه در كتب انساب ذكر نشده است .خاندان سيد مير احمد به جهت زهد وتقوي از سرآمدان عصر خويش به شمار مي رفتند واز نقباء اشراف منطقه جبل ،دينور ، بروجن وبروجرد بودند.متاسفانه در منابع موجود از تاريخ وفات ونام همسر سيد احمد ذكري به ميان نيامده است ،اما با وجود واسطه ها در نمسب شريف او مي توان حدس زد كه آن جناب در نيمه قرن چهارم هجري در اين منطقه وفات يافته شد .برخي معتقدند كه علت مهاجرت سيد احمد بدان جهت است كه اها لي روستاي بابا حيدر ازآن حضرت جهت سكونت در منطقه خود دعوت به عمل آورده اند ووي نيز اين دعوت را پذيرفت وپس از سي سا ل سكونت در منطقه مذكور عاقبت درقرن چهارم وفات يافته است . حاج حيدر خسروي دو قطعه شعر در مدح امامزاده سيد مير احمد داردكه به شرح ذيل است:

اين بارگاه شريف زآل پيمبر است

كز نور مرقدش همه عالم منور است

نامش سيد مير احمد از سادات موسوي

جدش علي ولي خداوند اكبر است

هرصبح زود كه باد صبا گذر

از لطف و كرمش شده آباد اين ديار

خسروي ببا ل برخود كه روي همه سوي اين در است

بارگاه سيد مير احمد است در اين مكان

قبله حاجا ت زائرا ن است اين مكان

كعبه ارباب لطف وروضه دارالشفاست

از خداوند آنچه خواهي مستجا ب است اين مكان

نور بارد هرشب جمعه به قبرش زآسما ن

پرتوي از نور قبرش آفتا بست اين مكان

صاحب هر دردومطلب كه اينجا رونهاد

برمراد ومطلب خود مي رسد در اين مكان

اي كه هستي زائر ش پا بي ادب اينجا منه

مثل اينكه شافع روز جزاست اين مكان

خسروي با صدق سربردر خاكش بنه

مدفن فرزند قطب العارفين است اين مكان