امامزاده دومعصوم طاقانک - شهرکرد

اين بنا در حدود 70 سا ل قبل ساخته شده است واز خارج به صورت 2طبقه با 8 ستون هلا لي و دالاني در پيرا مون بقعه ا ست .درسا ل 1377 ديوار بقعه نقا شي ودر آن آية الكرسي خطا طي شده ا ست.

در هر ضلع از بقعه ، دو ستون با طا ق نما ي نيم كروي احدا ث شده و همين حا لت در طبقه دوم اجرا گشته ا ست .گنبد بنا به صورت استوا نه اي وشبيه به غنچه اي طراحي ودر ساقه آن 4پنجره تعبيه شده ونماي خارجي آن با رنگ زرد نقاشي گشته ا ست .در صحن 500 متري بقعه كه با مسجد جامع مشترك ا ست ،500 متري بقعه كه با مسجد جامع مشترك است ،5 اصله درخت زبان گنجشگ ، سرويس هاي بهداشتي ، كا نون فر هنگي و هنري ام ابيها كه در سال 1386 تا سيس يافته ، قرار دارد

بر ديوار بقعه تابلوي نصب ا ست كه حكايت از شهادت سيده سكينه خا تون وزبيده خا تون بدست يوسف دمشقي در سال 560 ه .ق دارد كه ظاهرا" از بافته هاي ذهن عبدالكريم فقيه الا سلام دهدشتي است. حاج حيدر خسروي بدون هيچ مدركي امامزاده دو معصوم را از نوادگان امام موسي كاظم (ع)مي داند.برخي اهالي نام سيده زبيده را بي بي فاطمه و مهاجرت آنان رااز بصره به اهواز وسپس به لردگان واز آنجا به طاقانك وشهركرد مي دانند كه ظاهرا"با برخي از مشجرات موجود هم خواني دارد. براين اساس،برخي از محققين معتقدند كه سيده سكينه وفاطمه مشهور به بي بي زبيده از نوادگان امام سجاد(ع)دراين بقعه مدفون مي بتاشند.كه نسب شريف آنان با هفت واسطه به امام سوم شيعيان (ع)نسب مي رساند كه از قرار ذيل است: سيده سكينه وفاطمه المشهورة بزبيده خاتون ابنتي زيد ايي الحسين البكاء بن ابي الغباس احمد بن حسين الا حول الشاعر بن علي القتيل بن حسن المكفوف بن حسن الآفطس بن علي الا صغربن امام علي بن الحسين السجاد(ع)..

اين دوتن از فرزندان بزرگوار سيد ابوالحسين زيد معروف به بكاء است كه به جهت زهد وتقواي بسيار و ترس از خداوند به بكاء (زياد گريه كننده )ملقب شده است.زيد به خاطر جو ناآرام بصره به اهواز مسافرت نمود ودراين شهر صاحب سه دختر به اسامي: سكينه ،خديجه ،وفاطمه شد. علماي انساب تداوم نسل او را از تنها فرزند او ابوالطالب علي مي دانند كه از او سيد احمد ملقب به هادي به وجود آمده است. او نخستين سيد حسيني از بني البكاء است كه به منطقه لرستان مهاجرت نمود وسيدي بسيار جليل القدر وعظيم الشآن بود. اين دو بانو به همراه خواهرشان سيده خديجه خاتون وبرادرشان سيده ابوطالب علي به منطقه لرستان مهاجرت نمودند وسپس به شهركرد وارد شدندو با برخي از سادات موسوي منطقه ازدئاج كرد متآسفانه در منابع موجود از تاريخ تولد ووفات اين دو بانوي بزرگوارمطلبي ذكر نشده است،اما با وجود واسطه ها در نسب شريف ايشان مي توان احتمال داد كه اين دو بانو در انتهاي قرن چهارم هجري وفات يافته باشند.