بقعه امامزاده باباپیراحمد - سامان

بقعه این امامزاده در 17 کیلومتری شهر سامان، 10 کیلومتری شهر بن، 47 کیلومتری شهرکرد و در کنار زاینده رود واقع شده است. بنا متعلق به دوره صفویه و شامل ایوان، گنبد، ضریح و صحن می باشد. ایوان بقعه ره به جانب شمال قرار دارد که طول آن 15 و عرض آن 5 متر و توسط 4 ستون برقرار مانده و عیناً در جانب شرق تکرار شده است. اتاق مرقد به صورت 8 ضلعی است و هر یک از اضلاع آن 20/2 و ارتفاع آن حدود 3 متر است و چهار زاویه آن را با ایجاد چند طاق نما به دایره تبدیل نموده و در نتیجه گنبد موزون بنا که به شکل شلجمی و به قطر 6 و ارتفاع بیش از 5 متر است را بر آن استوار ساخته اند. در سالیان اخیر، علاوه بر مرمت اتاق مرقد و پوشش ازاره و کف از مرمر، تعمیرات وسیعی در آن انجام شده است. نمای خارجی گنبد با سیمان اندود شده بود که اخیراً توسط میراث فرهنگی در حال بازسازی و بندکشی است. در زاویه های شمال غرب و جنوب شرق اتاق مرقد، اتاق کوچکی تعبیه شده است. در زیر گنبد، نقاشی های زیبایی به چشم می خورد که ظاهراً متعلق به دوره قاجاریه است و بخش های اعظم آن از بین رفته است. در وسط بقعه، ضریح آلومینیومی با شبکه های برنجی به ابعاد 3×2 متر و سبک ضریح های جدید نصب است. در غرب بقعه اتاق بزرگی به ابعاد 9×5 متر قرار دارد. بقعه از دو جهت، شمال و شرق دری به داخل دارد و ضخامت دیوار آن بیش از 30/1 متر است. در سالیان اخیر با همت مدیریت اوقاف شهرکرد صخره ای که در غرب بقعه بود، تخریب و راه برای زوار و ایجاد تاسیسات هموار شده است. طرح جامع توسعه بقعه در دست اجراست و به جهت واقع شدن بقعه در میان باغات میوه و غیره و وجود رودخانه زاینده رود در مجاورت آن، باعث شده است که زایران و گردشگران زیادی جهت زیارت و سیاحت به این محل زیبا روی آورند. به اعتقاد اهالی، امامزاده بابا پیر احمد فرزند امامزاده سید بهاء الدین محمد و از نوادگان حضرت امام موسی کاظم است. این ادعا منشأ صحیحی داشته و نسب شریف او با ده واسطه به امام هفتم منتهی می شود که از قرار ذیل است. سید میر احمد بن ابی جعفر محمد بن سید بهاء الدین محمد بن علی بهاءالدین بن ابی علی حسین بن ابی محمد اسحاق بن ابی جعفر موسی بن اسحاق العالم بن حسن الصورانی بن حسین الصورانی بن اسحاق الامیر بن امام موسی کاظم. وی سیدی جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود، تمام احداد وی از بزرگان سادات شیراز، مرو و مدینه و اهواز به شمار می رفتند. سید حسن صورانی که جد هفتم امامزاده سید میر احمد است در سال 250 ه.ق به همراه فرزندش ابو جعفر محمد صورانی در شیراز به قتل رسیده و اینک آرامگاه این دو از مزارات مشهور شهر شیراز می باشد. سید حسن صورانی فرزندی داشته به نام سید اسحاق که به علم و زهد آراسته بوده است. فرزند وی ابوجعفر موسی است که اول شخص از این خاندان است که به شهر مرو مهاجرت نمود و سلسله سادات موسوی مراوزه را در آنجا پی ریزی کرد. او در این شهر صاحب هفت فرزند ذکور عالم و پارسا شد که همگی از بزرگان سادات و نقباء اشراف بودند، یکی از آنان سید ابو محمد اسحاق، جد امامزاده میر احمد است که از او سید ابو علی حسین و از وی سید علی بهاءالدین به وجود آمد. سید علی بهاء الدین در سال 536 در مرو به دست خوارزم شاه به قتل رسید و فرزند او سید بهاء الدین محمد که به جهت ترس از جان خود به منطقه جبل گریخته بود، مخفیانه در شهرکرد می زیست. او سیدی زاهد، عالمی متقی و از بزرگان سادات موسوی بود. وفات وی را در اواخر قرن ششم هجری نوشته اند. علمای انساب برای سید بهاءالدین محمد یک فرزند به نام سید ابوجعفر محمد ذکر نموده اند که از او سید میر احمد به وجود آمده که در اوایل قرن هفتم هجری در شهر سامان وفات یافته و اینک دارای آرامگاه با شکوهی است.

زير ساخت هاي موجود :

آب آشاميدني ،‌سرويس بهداشتي ،‌برق ،‌تلفن عمومي ، پاركينگ ، سكوي نشيينمن ،‌جاده آسفالته و ......